هرکه سوز جگرواشک روانش دادند
برسرکوی مناجات امانش دادند
آنکه گردید نظرکرده صاحب نظران
جلوه حضرت معشوق نشانش دادند
دیده ای راکه مطهر شده بااشک سحر
جام وصلی زسبوی رمضانش دادند
آن دلی راکه عیارش به دعا خالص شد
نیمه شب وقت مناجات زبانش دادند
زیرو رو میکند عالم نفس آن واعظ
که ز انفاس علی فن بیانش دادند
بنده ای که شده تسلیم به تقدیر خدا
هرچه دادند به ابرار همانش دادند
باغ آن سینه که شد زنده به باریدن اشک
سبزی عشق به اوقات خزانش دادند
نوکری را که ملقب شده بر نام حسین
ظل رحمانیت عرش مکانش دادند
هرکه خودرا برساند حرم کرب و بلا
مستقیما ز خدا برگ امانش دادند
آن گلویی که دم روضه زینب دارد
اثری خاص به لحن سخنانش دادند
باسلامی همه عشاق بریزد برهم
آنکه بادست حسین لقمه نانش دادند
