.

نیست از چشم من که دریاتر

آفریده شدم سراپا، تر

دل من را خدای عزّ و جل

از همه خلق کرده رسواتر

دار عشق رضا که شد بدنم

سر ِ من را کشید بالاتر

عاشقم، دست از سرم بردار

سربلندم که می روم بر دار

نور بر دور انعکاس افتاد

باز کارم به التماس افتاد

هرکه را دست می کشد از یار

می نویسند از اساس افتاد

شور ناب تغزّلم گل کرد

قرعه این بار هم به یاس افتاد

می رسد از سلاله ی موسی

کوثری از نسل حضرت زهرا(س)

جلوه ی شام تا سحر از تو

بال از من، بگو بپر از تو

دوست دارم که زائرت باشم

بی قراری ز من، خبر از تو

چقدر در مسیر می گیرد

روزی خویش رهگذر از تو

بده این بار هم به من توشه

عرفه، یک غروب، شش گوشه

ای صفات شما ثبوتیّه

بزن از برگ یاس پوشیّه

می زند بوسه ها به پای ضریح

فوج فوج از بهشت حوریّه

با نگاه تو می رسد طرح ِ

از حرم تا حرم به سوریّه

بُرد ما را کجا حواله ی تو

محضر عمّه ی سه ساله ی تو

سفره دار تمام مریم ها

بر تو بانو سلام مریم ها

تو کجا و وقار آسیّه

تو کجا و مقام مریم ها

حُکم شد تا کنیزیت بکنند

زندگی شد به کام مریم ها

مرغ یک بام و دو هوای توام

عاشق مشهد رضای توام

در حرم مثل غالب مردم

دل من شد مسیر مشهد- قم

من درآورده ام دو بال امشب

چون کبوتر، بده کمی گندم

راه افتاده ام کنم خالی

پیش ارباب جای تو، خانم

دست تقدیر نقشه ها می چید

کاش می شد شما به هم برسید

اشکت از پرده ی نقاب افتاد

کاروانت در التهاب افتاد

گریه کردی برای آن چشمی

که به طشت و سر و شراب افتاد

گریه کردی به کودکی که سرش

پیش چشم تر ِ رباب افتاد

بار داغ و غم تو جا انداخت

تب روضه تو را ز پا انداخت

آخرین لحظه های پرزدنت

خوب شد کعب نی نخورد تنت

یا کسی بی هوا نیامده است

برد انگشت یار بی کفنت

یا نگینی نرفته بر نیزه

از عقیق شکسته ی یمنت

خوب شد همسفر نداری تو

سایه ای روی سر نداری تو!