.

ای امید ناامیدان سرای روزگار

ساحلی امن است آغوشت برای روزگار

در میان آشنایان هم غریب افتاده ای

غائبی و در نمی‎آید صدای روزگار

هستی اما چشم‎های ما نمی‎بیند تو را

نیستی، هستی ولی در جای جای روزگار

ما به جای این‎که خود را خرج عشق تو کنیم

قطره قطره آب گردیدیم پای روزگار

هر چه سمتش می‎رویم اوضاع ما بد می‎شود

خوب روشن شد برای ما وفای روزگار

تا نفس تازه کنیم آغوش خود را باز کن

چون نمی‎سازد به ما آب و هوای روزگار

دردهای دوستانت را به جانت می‎خری

تا نبارد لحظه‎ای بر ما بلای روزگار

لطف کن بک‎بار هم وقتی به ما بدها بده

ای رفیق لحظه‎های خوب‎های روزگار

مشکل ما دوری از تو دوری از کرب‎وبلاست

چاره ای ای حضرت مشکل گشای روزگار