برسانند اگر تربت دلداران را
در می آرند ز هر دلهره بیماران را
همه سرمایه ی یک اهل کرامت کرم است
احتیاجی به دِرَم نیست ، کرم داران را
یوسف آن است که از تخت تنزل نکند
بارها گر بفرستند خریداران را
در بهشت تو چرا حرف جهنم بزنیم
قلم عفو بگیرید گنه کاران را
سر که گرم است پی کار تو دل هم گرم است
باز دلگرم تو کردند سر ِیاران را
کورتر کن گره ام را ، نکند باز کنی
وا مکن از سر خود جمع گرفتاران را
گریه تا هست حرام است نماز باران
چه خیالی است بگیرند اگر باران را
بعد از این پیرهنی با یقه ی تنگ مپوش
خون مکن این جگر سرخ ِهواداران را