.

هر که دل بُرد، دلبر ما نیست
هر که نازی فروخت، لیلا نیست
هر که هویی کِشَد، مسیحا نیست
هر کسی با تو نیست، با ما نیست
دلبر محض، غیر مولا نیست
 
کیست مولا و فیه نور ِاله
قد تجلّی بِنورهِ الله
گه خدا آینه است و مولا گاه
وسط و ابتدا و آخر راه
ذره ای فرق بین آنها نیست
 
عاشقان دف به کف ز حیرانی
صف کشیدند بر غزل خوانی
تا فِتد بر که فال قربانی
رحمت حق به قوم نصرانی
نزد آن شیعه کز تو شیدا نیست
 
مستم از عشق و خُم به دوش تویی
نُهمین بحر باده جوش تویی
پسر سلسله فروش تویی
حق تعالای هر سروش تویی
ورنه جبریل مرد اینها نیست
 
ای پدر خوانده ی پیاله و خُم
هو تویی ای عزیز یازدهم
ای امیر عمارت مردم
تو به «نحنُ» بناز و من «انتم»
که کتابت به شرح آتانی است
 
اربعینی به شیشه مِی بوده
کس نداند که تاک کِی بوده
مِهر یا این که تیر و دِی بوده
چون عروس علی ز ری بوده
نیمی از این شراب ایرانی است
 
شه به بزم جلوس می آید
منکر او عبوس می آید
جان سلطان طوس می آید
یا انیس النفوس می آید
جان دهیدش، گهِ تماشا نیست
 
جلوات تو مشرق سحر است
خلوات تو فیض خونجگر است
سکنات تو مو به مو پدر است
حرکات تو حیدری دگر است
لمعات تو کم ز زهرا نیست
 
ای غروب بهانه را مرآت
گریه کم کن بخور ز آب فرات
یافتی چون ز تشنگی تو نجات
به علی اصغر و لبش صلوات
بهتر از این به آب معنا نیست
 
جگرش را به روی دست گرفت
پسرش را چنان که هست گرفت
گردن نازکش شکست گرفت
بوسه ی تیر تا نشست گرفت
معنی، این غیر داغ مولا نیست