.

ستاره   خاک نشینِ    درِ    سرای    علیست

ستاره  هیچ  ، که  عالم به  زیر پای علیست

ملائکه     همه    انگشت    بر   دهان   دارند

در  آن  زمان  که  صدای خدا صدای علیست

قنوت     نافله هایش     ستون عرش خداست

که   عرش   محو   تماشای   ربنای   علیست

عدالتی   که   پس  از  او   به  زیر خاک  افتاد

بدست صاحب الامر است ، او  بجای علیست

تمام     آنچه    که     آورده    حضرت    احمد

فقط  به   نام   علی    و    فقط  برای  علیست

خدا   به   وقت   شهادت حرم برایش ساخت

تمام   خاک   نجف  ،  خاک   کربلای  علیست

علیِّ      عالی      اعلاست     حضرت     حیدر

بهشت   گوشه ای از  صحن با صفای علیست

قسم به حق که خدا خون بهای کرب و بلاست

امام کرب و بلا  ،  خون  و  خون بهای  علیست

اَلا      محب      علی      پیرو     ولایت     باش

که   پای   رهبرمان   روی   جای   پای  علیست

تمام       قافیه هایم       فدای      نامش      باد

که   بیت   آخر   این   شعر   ،   ابتدای  علیست

(( اسیر )) هرچه که گفتی  اگرچه تکراری ست

تمام  ،   ذره ای  از   قوس  حرف  یای  علیست